Dowiedz się więcej o miejscach,
do których dotrzesz
Lipowanie
Lipowanie to etnonim używany na określenie Rosjan, którzy niegodząc się na reformy liturgiczne prawosławia, dokonane przez patriarchę Nikona w latach 1652-1656, mające za cel upodobnienie liturgii prawosławnej z grecką, opuścili granice Imperium Rosyjskiego.
Uznali bowiem, że wszelkie zmiany ruskich tradycji liturgicznych to herezja, która skończy się rychłym przyjściem Antychrysta. Stąd też Lipowanie, obok popowców, bezpopowców, fiedosiejewców, filiponów i pomorców, mieszczą się w szerszym nurcie tzw. starowierców, staroobrzędowców zwanych także starowierami. Ich doktryna niewiele różni się od kanonicznych Kościołów prawosławnych. Przede wszystkim uważają, że jedynie te obrzędy są ważne, które odprawiane są według ksiąg sprzed reformy Nikona. Każde od nich odstępstwo traktują jako grzech śmiertelny. W teologii zaś podstawowe miejsce zajmuje wiara w świętość ziemi ruskiej i traktowanie Moskwy jako Trzeciego Rzymu.
Głoszone przekonania ściągnęły na nich, ze strony władz świeckich i cerkiewnych, masowe prześladowania, kulminacją których było uznanie przez sobór moskiewski, (1667 r) stare obrzędy za herezję. Silne represje spowodowały ruchy emigracyjne. Stąd też starowiercy, na swoje nowe siedliska wybierali takie lokacje, które pozwalały im „schować się” przed potężną ręką władzy; Dobrudża ze swoją geograficzną specyfiką stanowiła idealne miejsce. Tam też mogli rozwijać swoje wcześniej nabyte (nad Donem i dolną Wołgą), rybackie umiejętności. Faktycznie do dzisiaj uchodzą Lipowanie za świetnych rybaków, powiada się wręcz że Delta Dunaju nie ma przed nimi żadnych tajemnic.
Najbliższe wyjazdy rowerowe
