Najokazalszymi jej przejawami są świątynie – strzeliste drewniane cerkwie.
Budowano je tutaj prawdopodobnie od XV lub XVI wieku, często ulegały zniszczeniu; wiele spłonęło podczas ostatniego najazdu Tatarów w 1717 roku. Dlatego najstarsze zachowane przykłady, pochodzą z XVII wieku. W Europie wschodniej, od Rosji po Adriatyk, istnieje silna tradycja budowania drewnianych świątyń, jednak najbogatsze i najliczniejsze ich przykłady znajdują się właśnie w Maramuresz. Unikalne w formie i ornamentyce występują tutaj prawie w każdej wiosce, a 8 z nich jest wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNSECO, w: Barsana, Budesti, Desesti, Ieud, Plopis, Poienile Izei, Rogoz i Surdesti – podczas podróży – Bukowina i Maramuresz – historia żyje – zobaczymy większość z nich.
Cerkwie maramoreskie charakteryzują nieproporcjonalnie wysokie, w porównaniu z wysokością ścian, dachy czterospadowe, kryte kilkoma warstwami gontu oraz wysokie, smukłe wieże, będące przykładem gotyckiego stylu Maramuresz. Cerkwie budowano z drewna dębowego, jodłowego lub sosnowego, czasami beż użycia jednego gwoździa. Zdobiono je ornamentami ciesielskimi, a wewnątrz malowidłami wykonywanymi przez lokalnych artystów, zazwyczaj przedstawiającymi sceny biblijne.
Architekturę cerkwi uważa się za autentyczną architekturę miejscową, charakteryzującą ducha tutejszej ludności, pozbawioną istotnych naleciałości innych stylów i traktuje się jako wyznacznik narodowego stylu architektonicznego Rumunii.
Kolejnym unikalnym przykładem architektury drewnianej są bramy maramoreskie. Podziwiane przez turystów, etnografów, historyków sztuki i architektów. Chroniąc wejścia do zagrody, symbolizują barierę przed złem, i próg pomiędzy publicznym życiem wsi, a prywatnością domostwa. Duże, bogato zdobione bramy były zarezerwowane dla wiejskiej elity i demonstrowały wyższy status społeczny. Dla pozostałych zostawały te mniej okazałe. Charakterystyczne dla bram maramoreskich jest bogate zdobnictwo, z dominującymi motywami geometrycznymi i roślinnymi, w swojej symbolice zakorzenionymi nawet w czasach przedchrześcijańskich: słońce jako symbol narodzin i urodzaju; motywy kwiatowe – symbol rozwoju; drzewo życia – uosobienie wiecznego życia i wiecznego urodzaju; rozeta jako źródło światła i ciepła; częstym motywem jest też pionowy, pleciony sznur łączący ziemię z niebem.
Za bramami znajdują się drewniane zagrody – będące kolejnym przykładem sztuki ciesielskiej regionu. Należą do nich domy i inne zabudowania gospodarcze, często także drewniane studnie, a wszystko otoczone drewnianym płotem.
© Copyright by Biuro Turystyczne Rowerzysta-Podróżnik
Bukowina i Maramuresz – historia żyje
Dowiedz się więcej
Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera oraz przekazywania mi przez Biuro Turystyczne Rowerzysta-Podróżnik informacji o niezamówionej ofercie za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Swoje dane podaję dobrowolnie i mam świadomość przysługującego mi prawa dostępu do treści danych, zmieniania ich oraz odwołania zgodny w dowolnym czasie, zgodnie z zasadami opisanymi w Polityce Prywatności (kliknij tutaj).
Zapisz się do naszego newslettera
Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera oraz przekazywania mi przez Biuro Turystyczne Rowerzysta-Podróżnik informacji o niezamówionej ofercie za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Swoje dane podaję dobrowolnie i mam świadomość przysługującego mi prawa dostępu do treści danych, zmieniania ich oraz odwołania zgodny w dowolnym czasie, zgodnie z zasadami opisanymi w Polityce Prywatności (kliknij tutaj).