Lizbona

Kolejny ślad historii wiąże się z chrześcijaństwem. W wyniku posuwającej się na południe rekonkwisty – w 1147 roku Lizbonę zdobył pierwszy król Portugalii – legendarny Dom Alfonso Henriques.

Jak to zwykle w historii wojen religijnych bywało, Maurów wypędzono. Dla tych, którzy pozostali stworzono dzielnicę Mouraria, sąsiadującą z Alfamą.

Od tego czasu nieustannie do katastrofalnego trzęsienia ziemi w 1755 roku Lizbona rozwijała się, przodując wśród stolic europejskich.

Rozwijała się dzięki skarbom, przyprawom, niewolnikom przywożonym do kraju przez wielkich odkrywców. Portugalia stała się wtedy najbogatszą monarchią Europy.

Lizbonę rozbudowywano, często jednak w sposób nadmiernie rozrzutny, a okres dobrobytu został przerwany w 1580 roku, kiedy na 60 lat Portugalię zajęli Hiszpanie. Po tym okresie, nastąpiły kolejne odkrycia złota i diamentów w Brazylii, które płynęły statkami do Lizbony i finansowały dalszy rozwój, niestety przez nieodpowiedzialnego i rozrzutnego ówczesnego króla Joao V.

Zawartość worka szybko zaczęła się kończyć i w tych okolicznościach – 1 listopada 1755 roku – nastąpiło trzęsienie ziemi, które praktycznie zrównało Lizbonę z ziemią.

Odbudowy miasta podjął się asystent króla – słynny Marques de Pombal. Wiązało się to z całkowitym zniszczeniem zabytków średniowiecznych i wzniesieniem niektórych dzielnic od nowa.

Odbudowa Lizbony po trzęsieniu ziemi, częściowo inspirowana była architekturą Ameryki Południowej, to właśnie wtedy powstały szerokie aleje i przestrzenne place.

Warto też wspomnieć, że w latach późniejszych w XIX i XX wieku, Lizbona była miejscem do którego zjeżdżali się emigranci z całej Europy, skąd wyruszali za ocean w poszukiwaniu lepszego życia – jednym z nich był Julian Tuwim.

© Copyright by Biuro Turystyczne Rowerzysta-Podróżnik