Lecą pelikany

Galati – Macin – Greci – Nifon – Niculitel – Somova – Mineri – Tulcea

Podróż rozpoczyna się w północnej części Dobrudży, w miejscowości Gelati, położonej nad brzegiem Dunaju i będącej największym portem rzecznym w Rumunii.

Rankiem przeprawimy się przez Dunaj promem i udamy w kierunku Parku Narodowego Gór Macin. Przejażdżka przez to stosunkowo mało znane, a unikalne i malownicze pasmo górskie będzie punktem kluczowym programu dzisiejszego dnia.

Pojedziemy do wioski Greci, która jest punktem wejścia do Parku Narodowego Gór Macin. Tutaj rozpoczniemy spokojną wspinaczkę po łagodnych stokach. Góry mimo niewysokich rozmiarów, wyrastając wprost z równiny sprawiają wrażenie większych, tworzą także ciekawe geologiczne formy. Praktycznie niezamieszkałe przez człowieka, charakteryzują się bogatą i różnorodną przyrodą. Sieć szlaków rowerowych umożliwia eksplorowanie i podziwianie wspaniałej scenerii.

Masyw górski, otoczony jest, szczególnie w południowej części, pofalowaną rolniczą wyżyną z porozrzucanymi wioskami, farmami i winnicami. Odwiedzimy między innymi wioski Nifon i Niculitel.

Dalej pojedziemy na wschód w kierunku Delty. Dzień zakończymy nad brzegiem Dunaju w mieście Tulcza, położonym na siedmiu wzgórzach. To miasto nazywane jest bramą do zwiedzania Delty. Spożywając wieczorny posiłek, na tarasie położonego na wysepce hotelu, będziemy mieć pierwszą okazję by zapoznać się ze smakami tego regionu.

Tulcea – Nufaru – Nufaru Hills – Bestepe – Mahmudia – Murighiol – Dunavatu de Jos

Dzisiejszy dzień spędzimy nadal na rowerze. Pojedziemy meandrując obrzeżami Delty. Trasa prowadzi z Tulczy, wschodnim krańcem Wyżyny Dobrudży, do wioski Dunavatu de Jos, będącej punktem wyjścia do eksploracji Delty od strony południowo-zachodniej.

Jadąc równolegle do kanału Św. Jerzego, a więc dosłownie na granicy Delty, odwiedzimy charakterystyczne dobrudżańskie wioski – Nufaru, Bestepe, Mahmudia, Murighiol, Dunavatu de Sus. Cały czas będziemy w bezpośredniej bliskości Delty, a ze wzgórz Nufaru zobaczymy jej rozległą panoramę. Wewnątrz tych wapiennych wzgórz liczne wodne cieki utworzyły sieć małych, pionowych jaskiń.

W okolicy wioski Murighiol dotrzemy do ruin starożytnej twierdzy Halmyris, której historia sięga pierwszych wieków przed naszą erą, i która jest jednym z najważniejszych zabytków starożytnych w Rumunii. Można tu zobaczyć pozostałości zabudowań obronnych i religijnych cywilizacji Daków, Greków i Rzymian. Miasto było zamieszkałe od VI wieku p.n.e. do VII wieku n.e. Znaleziono tu między innymi groby wczesnochrześcijańskich męczenników. Duża część ruin jest jeszcze nie odkryta, prace archeologiczne wciąż trwają.

Dzień zakończymy w Dunavatu de Jos, skąd kolejnego dnia wyruszymy łódką poznawać wnętrze Delty.

Dunavatu de Jos – kanał Lipoveni – kanał Dunavat – kanał Sf. Gheorghe – jezioro Uzlina – jezioro Isac – kanał Peripolovca – kanał Litcov – kanał Caraorman  – wioska Caraorman – Dunavatu de Jos

Dziś rowerom dajemy odpocząć i przesiadamy się do małych łódek, aby poznać Deltę od wewnątrz. Popłyniemy małymi kanałami do piaszczystych wydm Caraorman oraz wioski o tej samej nazwie. Jest to najstarsza i najbardziej odizolowana od otoczenia wieś Delty.

Wioskę zamieszkuje unikalna grupa etniczna, pochodzenia rosyjskiego – Lipowanie. Potomkowie kozaków, nazywani także starowiercami, lub staroobrzędowcami. Przybyli tutaj w XVII wieku. Zmuszeni do opuszczenia Imperium Rosyjskiego, za niegodzenie się na reformy w kościele prawosławnym i uparte trwanie przy “starej wierze”. Od zawsze uważani za świetnych rybaków.

Tego dnia będziemy mieć okazję poznać piękno kanałów i jezior Delty z jej niezwykle bogatą fauną i florą. Wraz z lokalnym przewodnikiem będziemy obserwować ptactwo, mając nadzieję na spotkanie pelikanów. Skosztujemy prawdziwą lokalną zupę rybną oraz inne specjalności, które przygotują dla nas mieszkańcy wioski Caraorman. Wizyta u nich będzie okazją aby zobaczyć i posłuchać jak wygląda codzienne życie w Delcie. Mamy też zaplanowane krótkie safari jeepami po wydmach Caraorman.

Po południu powrócimy do hotelu w Dunavatu de Jos.

Dunavatu de Jos – Mahmudia – Sf. Gheorghe – Canal Cordon Litoral Sulina-Sf. Gheorghe

Celem dzisiejszego dnia będzie dotarcie w głąb Delty, aż do wybrzeża Morza Czarnego. Część trasy pokonamy na rowerach, a część rejsowym statkiem.

Rowerami wyruszymy rano do miejscowości Mahmudia, gdzie zabierzemy się na rejsową łódkę, którą popłyniemy wzdłuż południowego kanału Św. Jerzy (Sf. Gheorghe) do miejscowości o tej samej nazwie. Trasa ta codziennie pokonywana jest przez mieszkańców, będzie więc okazja do przyjrzenia im się z bliska, czy też krótkiej rozmowy, po rumuńsku, rosyjsku, a może po turecku…

Im bardziej będziemy zbliżać się do wsi Sf. Gheorghe, tym bardziej odczujemy oddalenie od cywilizacji. To miejsce gdzie Dunaj spotyka się z Morzem Czarnym, a natura, tak jak w całej Delcie, zdaje się być w nienaruszonym stanie.

Wioska, po raz pierwszy wspomniana w XIV w. znana jest z wyśmienitej kuchni, a szczególnie słynnego czarnego kawioru z bieługi.

W Sf. Gheorghe znów wsiądziemy na rowery i pojedziemy na północ piaszczysto-żwirową ścieżką wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego. Z jednej strony będzie nam towarzyszył szeroki pas, najdłuższej w Rumunii piaszczystej plaży, a z drugiej rozległe widoki na Deltę Dunaju.

Nocleg zaplanowaliśmy dziś w pływającym hotelu, zlokalizowanym w ukrytym wśród trzcin kanale. Wieczór więc spędzimy w bezpośrednim otoczeniu przyrody, smakując lokalnej kuchni.

Canal Cordon Litoral Sulina – Sulina – Cardon – Letea – Letea Forest – Letea – Crisan

Rano wyruszymy na rowerach dalej na północ w kierunku piaszczystych wydm i tajemniczego lasu Letea. Po drodze zatrzymamy się w miejscowości Sulina, najbardziej na wschód wysuniętym punkcie na mapie Rumunii.

Sulina, jedyne miasto wewnątrz Delty, leży na końcu środkowego kanału.

To miasteczko o ciekawej historii należy odwiedzić podczas podróży po Delcie Dunaju. Między innymi dlatego, że to stąd dowodzono działaniami, które miały znaczący wpływ na historię całej rzeki. Tutaj bowiem od 1856 r. mieściła się główna siedziba Europejskiej Komisji Dunaju, celem której było uczynienie dolnego odcinka Dunaju, a w szczególności środkowego kanału Sulina, rzeką żeglowną. Prace trwały kilkadziesiąt lat dłużej niż planowano, jednak ich zakończenie to początek nowego rozdziału w historii rzeki. Otwarcie dla większych jednostek pływających, to nie tylko rozwój przemysły, ale także turystyki. Podróż wzdłuż Dunaju stała się kluczową pozycją turystyczną. Na początku XX w. Sulina urosła z wioski z kilkoma glinianymi chałupkami, do kilkutysięcznego miasta portowego, stała się także miastem kosmopolitycznym, gdyż w pracach Komisji brali udział cudzoziemcy: Grecy, Rumunii, Ormianie, Turcy, Żydzi, Anglicy, a także Afrykańczycy. Wtedy powstała latarnia, która jest kilometrem 0, od którego liczy się długość Dunaju. Dziś mimo, iż niewiele pozostało tu z blichtru tamtych czasów, Sulina ma w sobie jakąś magię, którą wciąż przyciąga artystów poetów, malarzy czy pisarzy.

W Sulinie przeprawimy się przez Dunaj i pojedziemy dalej na rowerach w kierunku oddalonej od cywilizacji wioski Letea, gdzie świetnie zachowała się tradycyjna architektura – kolorowe domki z dachami krytymi strzechą i ogródkami pełnymi barwnych kwiatów. W pobliżu znajduje się unikalny las Letea, będący ścisłym rezerwatem przyrody. Tutejsza roślinność przypomina lasy równikowe. W egzotycznym krajobrazie, na piaszczystych wydmach, w lasach pełnych drzew oplecionych tropikalnymi pnączami, żyje wolno ponad 3000 koni.

Na ostatnią część dnia przesiądziemy się na łódkę, aby dotrzeć do miejscowości Crisan, położonej w sercu Delty. Tutaj zaplanowaliśmy nocleg.

Aby jeszcze lepiej doświadczyć środowiska naturalnego Delty, najlepiej wsiąść w łódkę lub kajak i powiosłować samemu. Dzisiaj chętnym proponujemy możliwość eksplorowania kajakami kanałów i kanalików Delty. To okazja by zobaczyć te najbardziej niedostępne jej zakątki.

Pozostali spędzą dzień odpoczywając.

Crisan – Tulcza – Agighiol – Sabangia – Sarichioi – Enisala

Z Crisan rejsową łódką powrócimy do Tulczy, gdzie wsiądziemy na rowery by ostatni dzień naszej podróży znów spędzić na lądzie, tym razem udając się przez stepową wyżynę Dobrudży na południe, w kierunku wioski Enisala zwanej też Heracleea. W wiosce położonej na krańcach Wyżyny Babadag, znajduje się twierdza Enisala, średniowieczna bizantyjska obronna budowla z przełomu XIII i XIV wieku. Położona na wysokim wzgórzu, oferuje widoki na słone jezioro Razim. Pojedziemy na sam szczyt, aby z murów twierdzy obejrzeć rozległe krajobrazy, tak różne w zależności od kierunku patrzenia. Twierdza miała przez wieki duże znaczenia dla życia lokalnej ludności.

Podróż zakończymy w okolicach rozległej laguny Razim, w tradycyjnym pensjonacie, urządzonym w typowych dobrudżańskich chatach, w lekko orientalnym stylu – bo nutkę orientu czuć w całym regionie Dobrudży.